Μία Αγαπητή φίλη και Μητέρα μας θέτει το εξής ερώτημα :

« Γιατρέ καλησπέρα το παιδί μου απ’την στιγμή που γεννήθηκε κάνει ουρολοιμώξεις ,είναι αγοράκι και η παιδίατρος είπε ότι πρέπει το παιδί μου να έχει βαλβίδες ουρήθρας (Δείτε βαλβίδες οπισθίας ουρήθρας).Η γιατρός μου λέει να του δώσω αντιβίωση διότι έκανε υπέρηχο κι έχει διάταση στα νεφρά ,θα περάσει ,ένας φίλος μου σύστησε έναν παιδοχειρουργό ο οποίος μου είπε να το χειρουργήσει το παιδί κι ένας άλλος μας είπε και νομίζω έχει δίκιο να κάνουμε ουρηθροκυστεοσκόπηση .Σας παρακαλώ έχω ρωτήσει κι άλλους γιατρούς και δεν ξέρω τι να κάνω ,θα εκτιμούσα πάρα πολύ την απάντησή σας.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων, Κατερίνα »

Απάντηση :

« Αγαπητή φίλη,

Υπάρχουν κάποια αίτια που προκαλούν αυτήν την κατάσταση. Θα πρέπει να σκεφτούμαι ίσως και το θέμα της ΚΟΠ (κυστεο-ουρητηρικής παλινδρόμησης) αν και αγοράκι που είναι πιο σπάνιο.

Παρά ταύτα ασχέτως αυτού εσείς και ο γιατρός σας θα πρέπει να δείτε κάποια πράματα.

1. Αν όντως υπάρχει ουρολοίμωξη – λήψη ούρων και να γίνει γενική και κ/α ούρων.
2. Αν υπάρχει φίμωση(ψευδοφίμωση) των νεογνών να αποκατασταθεί , είναι απλό με μια κίνηση από τον ιατρό σας. Είναι λόγος που μπορεί να προκαλέσει τα παραπάνω.
3. Απ’ την στιγμή που αναπτύσσεται φυσιολογικά με βάση την καμπύλη ανάπτυξης και την γνώμη του παιδιάτρου σας πάνω στο θέμα αυτό και δεν κάνει τελικά ουρολοιμώξεις ,απλά έχει κάποια συμπτώματα που ομοιάζουν με τα συμπτώματα ουρολοίμωξης και νεφρική διάταση , θα πρέπει να μπει σε χημειοπροφύλαξη – δηλαδή μια πολύ μικρή δοση αντιβίωσης περίπου στο ¼ καθημερινά για περίπου 2 χρονια.
4. Συνήθως η βλάβη αποκαθίσταται στην 2 αιτία και με τον τρόπο της χημειοπροφύλαξης δεν προκαλείται απολύτως καμία βλάβη πουθενά.
5. Αποκαθίσταται διότι υπάρχουν μηχανισμοί που πρέπει να δοθεί χρόνος να αναπτυχθούν κατά την παιδουρολογία και αφου δεν συντρέχουν άλλοι λογοι όπως προ-ανεφερα.
6. Εφόσον δεν αποκατασταθεί το πρόβλημα στην 2ετία εως 4 ετία, τοτε θα κανει τον έλεγχο που πρέπει , που είναι ανιουσα ουρηθρο-κυστεογραφία και αυτό που ενδιαφέρει πιο πολύ κυστεοουρηθρογραφία κατά την ούρηση για τυχόν παλινδρόμηση.
7. Εφόσον δεν μπορει να γίνουν αυτά και παραμένει το πρόβλημα ,τότε διενεργείται ουρηθρο-κυστεοσκοπηση.

Σας Ευχαριστώ για την επικοινωνία »

Ερώτημα Δικό Μας

Εσείς Τι Θα Κάνατε ;

Aυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα, η έλλειψη από τον κόσμο εμπιστοσύνης στους Ιατρούς

Μ’αυτό το ερώτημα της κυρίας ήθελα απλά να σημειώσω ότι η Ιατρική αποτελεί ξεκάθαρη οντότητα , είναι κάθετη και τεκμηριωμένη επιστήμη και η κρίση τελικά του Ιατρού έγκειται στο γεγονός του πόσο διαβασμένος κι έμπειρος είναι εκτελώντας απλά την γνώση του.

Συγγενείς ανωμαλίες των όρχεων

Το Όσχεο

Είναι ένας σάκος από ρυτιδωμένο δέρμα που κρέμεται κάτω από το πέος και περιέχει τους όρχεις. Χωρίζεται στη μέση από μία ινώδη μεμβράνη, η οποία στην επιφάνεια διακρίνεται σαν μια ραφή, την οσχεϊκή ραφή. Το δέρμα του οσχέου είναι σκουρόχρωμο και λεπτό και περιλαμβάνει πολλούς σμηγματογόνους αδένες και αραιές τρίχες. Κάτω από την επιδερμίδα υπάρχει ένας λείος μυς, ο δαρτός χιτώνας.

Σε κάθε ημιόσχεο, ο όρχις κρέμεται από τα στοιχεία του σπερματικού τόνου, περιβαλλόμενος από τον ιδίως ελυτροειδή χιτώνα (tunica vaginalis), ο οποίος έχει ένα δεύτερο πέταλο, που υπαλείφει εκ των έσω τον κύριο χιτώνα του όρχι, τον κοινό ελυτροειδή χιτώνα. Μεταξύ των δύο πετάλων του ιδίως ελυτροειδούς χιτώνα, υπάρχει ένας χώρος σχισμοειδής, που περιέχει λίγο υγρό και μέσα σ΄ αυτόν το χώρο κινείται και διολισθαίνει ο όρχις.

Οι συγγενείς ανωμαλίες των όρχεων διακρίνονται σε ανωμαλίες αριθμού και σε ανωμαλίες θέσης.

Οι δύο αυτές καταστάσεις έχουν σχέση με τη διαδικασία της καθόδου του εμβρυϊκού όρχι, που αναπτύσσεται δίπλα στην κεφαλική μοίρα της νεφρογόνου ταινίας και προσκολλάται στον μεσονεφρικό πόρο, τον οποίο και συμπαρασύρει προς τα κάτω. Ήδη από τον 3ον εμβρυϊκό μήνα, ο όρχις βρίσκεται οπισθοπεριτοναϊκά στην πύελο, όπου παραμένει μέχρι τον 7ο μήνα, όταν αρχίζει εκ νέου η κάθοδός του. Τη φυσιολογική του θέση στο όσχεο καταλαμβάνει τον 8ο μήνα και αυτό γίνεται αφού διαπεράσει το κοιλιακό τοίχωμα, καθοδηγούμενος από τον ορχικό σύνδεσμο ή gubernaculum, που αναπτύσσεται μεταξύ του κάτω πόλου του και του σύστοιχου ημιοσχέου.

Στην κρυψορχία, ο όρχις που ακολουθεί τη φυσιολογική οδό καθόδου εικ.1, σταματά και εγκλωβίζεται σε υψηλότερη θέση (ενδοκοιλιακή θέση, βουβωνικός πόρος, αμέσως έξωθεν του βουβωνικού πόρου) και δε φθάνει στο όσχεο.

Εικόνα 1. Φυσιολογική πορεία και τελική θέση των όρχεων στ’ όσχεο

Αντίθετα στην εκτοπία, ο όρχις καταλαμβάνει μία θέση εκτός της φυσιολογικής του πορείας και μπορεί να εντοπίζεται επι τα εκτός του στομίου του βουβωνικού πόρου (επιπολής βουβωνική εκτοπία) στο περίνεο, στο μηριαίο τρίγωνο ή στη βάση του πέους εικ.2.

Όσον αφορά την αιτιολογία της κατάστασης αυτής (εκτοπίας ή κρυψορχίας) δεν είναι απόλυτα σαφής και ενοχοποιούνται η απουσία διαμόρφωσης του ορχικού συνδέσμου ή η αδυναμία του να επιμηκυνθεί και να παρασύρει τον όρχι, όπως και και κάποια ορμονική δυσλειτουργία ή η ανεπάρκεια της χοριακής γοναδοτροπίνης.

Ως προς τις συνέπειες και επιπτώσεις στη λειτουργία των όρχεων, οι δύο αυτές καταστάσεις συνοδεύονται και από μεταβολές στην ανάπτυξη των σπερματικών σωληναρίων, με εναπόθεση κολλαγόνου σ’ αυτά. Οι βλάβες αυτές οφείλονται τόσο στην υψηλότερη θερμοκρασία που αναπτύσσεται στις εκτός του οσχέου θέσεις, όσο και στις διαταραχές στην επικοινωνία του όρχι με τα λόβια της επιδιδυμίδας.

Η αντιμετώπιση των δύο αυτών καταστάσεων, η θεραπεία δηλαδή της κρυψορχίας και της εκτοπίας των όρχεων είναι χειρουργική (ορχεοπηξία) και πρέπει να επιχειρείται έγκαιρα, πριν τη συμπλήρωση των 12 μηνών, χρόνος λογικός για την κατά το δυνατόν αποφυγή ανάπτυξης βλαβών, όπως και αναμονής για τυχόν αυτόματη κάθοδο στη φυσιολογική θέση.

Εικόνα 2. Φυσιολογική και Παθολογική – έκτοπη θέση των όρχεων

Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση, ενώ ουσιαστική βοήθεια στο να εντοπιστεί η ακριβής θέση του όρχεως μπορεί να δώσει το υπερηχογράφημα ή η αξονική τομογραφία. Στην αρχική παιδική ηλικία μπορεί να συμβεί αυτόματη κάθοδος αλλά επειδή αν παραμείνει ο όρχις σε έκτοπη θέση οι αλλοιώσεις θα είναι μη αντιστρεπτές (βλάβες στη σπερματογένεση) πρέπει να αντιμετωπίζεται η κρυψορχία μέχρι την ηλικία των 2 ή 3 ετών.

Η αντιμετώπιση είναι μόνο χειρουργική με στόχο την τοποθέτηση του οργάνου στην φυσιολογική του θέση εικ.3.Ο έκτοπος όρχις έχει αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου και αυτός είναι λόγος ώστε ο ασθενής και το περιβάλλον του να έχουν ενημερωθεί ώστε να βρίσκονται σε εγρήγορση.

Οι όρχεις βρίσκονται εντός του οσχέου σε μια θερμοκρασία περίπου 34οC. Όταν οι όρχεις ευρίσκονται υψηλότερα, εκτίθενται σε υψηλότερες θερμοκρασίες, της τάξης των 37οC.

Η διαφορά αυτή της θερμοκρασίας προκαλεί ατροφία των κυττάρων που δημιουργούν το σπέρμα σε μεγαλύτερη ηλικία, με αποτέλεσμα την υπογονιμότητα. Επίσης αυτή η κατάσταση των όρχεων και όχι μόνο , μεγαλώνει το ποσοστό ανάπτυξης κακοηθών όγκων στους όρχεις. Στο 60% περίπου των παιδιών που γεννιούνται με κρυψορχία, ο όρχις κατεβαίνει από μόνος του εντός του όσχεου μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής.

Στα παιδιά στα οποία ο όρχις δεν κατεβαίνει χειρουργούνται σήμερα πια αυστηρά προς την ηλικία του ενάμιση έτους. Ειδικές μελέτες που έγιναν με βιοψίες κυττάρων των όρχεων έδειξαν ότι από ηλικίας δύο ετών και μετά αναπτύσσονται πολύ συχνά μόνιμες μικροσκοπικές βλάβες στα κύτταρα τους, με αποτέλεσμα το μεθαυριανό σπέρμα να είναι αλλοιωμένο.

Εικόνα 3. Αποκατάσταση κρυψορχίας – εκτοπίας του όρχη

Καρκίνος όρχεων

Σημαντικός προδιαθεσικός παράγοντας είναι η κρυψορχία .Ο καρκίνος των όρχεων αυξάνεται και αυτό έχει παρατηρηθεί από το 1970.Αποτελεί τον συχνότερο συμπαγή όγκο στους νέους άνδρες .Είναι ο συχνότερος καρκίνος σε άνδρες ηλικίας από 15 έως 35 ετών.

Οι ιστολογικές μορφές του καρκίνου των όρχεων είναι διαφόρων τύπων με συχνότερους το τεράτωμα, το σεμίνωμα τις μορφές που προσομοιάζουν προς το τεράτωμα και το σεμίνωμα και τέλος το λέμφωμα.Ταυτόχρονα με την αύξηση της συχνότητας έχει σημειωθεί και σημαντική βελτίωση όσον αφορά την ίαση με τα ποσοστά της θνησιμότητας να έχουν μειωθεί. Αποκατάσταση της κρυψορχίας έγκαιρα στη παιδική ηλικία. Ορχεκτομή κρυψόρχη μετά τη παιδική ηλικία.