Το ουρικό οξύ είναι μια φυσική ουσία που παράγεται από το σώμα κατά τη διάσπαση των πουρινών, ενώσεων που βρίσκονται τόσο στον οργανισμό μας όσο και σε ορισμένες τροφές.

Όταν όμως τα επίπεδα του ουρικού οξέος αυξηθούν υπερβολικά στο αίμα, μπορεί να σχηματιστούν κρύσταλλοι στις αρθρώσεις, προκαλώντας μια μορφή αρθρίτιδας γνωστή ως ουρική αρθρίτιδα.

Αν και είναι πιο συχνή στους άνδρες, η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε φύλου και ηλικίας, ειδικά μετά την εμμηνόπαυση για τις γυναίκες. Τα συμπτώματα είναι έντονα και συχνά αιφνίδια, με τις κρίσεις να συμβαίνουν ακόμα και κατά τη διάρκεια της νύχτας.

 

Κύρια συμπτώματα του υψηλού ουρικού οξέος

Τα συμπτώματα του ουρικού οξέος μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά και να είναι πολύ έντονα.

Οι πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις περιλαμβάνουν:

  • Έντονος πόνος στις αρθρώσεις: Συνήθως ξεκινά από το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, αλλά μπορεί να επηρεάσει και άλλες αρθρώσεις όπως αστραγάλους, γόνατα, καρπούς και αγκώνες.
  • Οίδημα και ερυθρότητα: Η προσβεβλημένη άρθρωση είναι πρησμένη, ζεστή και κόκκινη.
  • Ευαισθησία στην αφή: Ακόμα και ένα ελαφρύ άγγιγμα, όπως ένα σεντόνι, μπορεί να προκαλέσει πόνο.
  • Περιορισμένη κινητικότητα: Σε χρόνιες περιπτώσεις, η άρθρωση μπορεί να μην κινείται φυσιολογικά.
  • Παρατεταμένη δυσφορία: Μετά την κρίση, μπορεί να παραμείνει πόνος ή αίσθημα ενόχλησης για μέρες ή και εβδομάδες.

Πότε να Απευθυνθείτε σε Γιατρό

Αν νιώσετε ξαφνικό και έντονο πόνο σε μια άρθρωση, είναι σημαντικό να ζητήσετε άμεσα ιατρική βοήθεια. Η ουρική αρθρίτιδα αν μείνει χωρίς θεραπεία μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στις αρθρώσεις.

Αν συνοδεύεται από πυρετό και έντονη φλεγμονή, υπάρχει και η πιθανότητα λοίμωξης, οπότε η άμεση παρέμβαση είναι απαραίτητη.

Τι προκαλεί αύξηση του ουρικού οξέος;

Το ουρικό οξύ αυξάνεται είτε επειδή το σώμα παράγει περισσότερη ποσότητα, είτε επειδή οι νεφροί δεν καταφέρνουν να το αποβάλλουν αποτελεσματικά.

Οι κύριες αιτίες περιλαμβάνουν:

  • Διατροφή πλούσια σε πουρίνες: Κόκκινο κρέας, συκώτι, θαλασσινά όπως σαρδέλες, γαύρος, μύδια, καθώς και αλκοόλ (ιδιαίτερα μπύρα).
  • Κατανάλωση ζαχαρούχων ποτών: Ιδιαίτερα εκείνα με φρουκτόζη.
  • Παχυσαρκία: Οι υπέρβαροι παράγουν περισσότερο ουρικό οξύ και οι νεφροί τους δυσκολεύονται να το αποβάλλουν.
  • Ασθένειες: Υπέρταση, διαβήτης, καρδιακά και νεφρικά νοσήματα αυξάνουν τον κίνδυνο.
  • Ορισμένα φάρμακα: Διουρητικά, ασπιρίνη χαμηλής δόσης, φάρμακα κατά της απόρριψης μοσχευμάτων.
  • Κληρονομικότητα: Αν υπάρχει ιστορικό ουρικής αρθρίτιδας στην οικογένεια, αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης.
  • Χειρουργεία ή τραυματισμοί: Μπορούν να πυροδοτήσουν κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας.

Πιθανές Επιπλοκές

Αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, το υψηλό ουρικό οξύ μπορεί να οδηγήσει σε:

  • Συχνές κρίσεις: Επαναλαμβανόμενα επεισόδια πόνου μέσα στο χρόνο.
  • Χρόνια αρθρίτιδα: Μόνιμες βλάβες στις αρθρώσεις.
  • Τόφοι: Συσσωρεύσεις κρυστάλλων κάτω από το δέρμα, που προκαλούν εξογκώματα.
  • Πέτρες στα νεφρά: Οι κρύσταλλοι μπορεί να συγκεντρωθούν και στα νεφρά, δημιουργώντας πέτρες και επιπλέον προβλήματα.

Πρόληψη και Αντιμετώπιση

Η διαχείριση των επιπέδων ουρικού οξέος περιλαμβάνει:

 

Συμπέρασμα

Η ουρική αρθρίτιδα δεν είναι απλώς ένας “πόνος στο δάχτυλο”. Είναι μια σοβαρή πάθηση που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής.

Η γνώση των συμπτωμάτων του ουρικού οξέος, η πρόληψη και η έγκαιρη αντιμετώπιση μπορούν να μειώσουν τη συχνότητα και τη σοβαρότητα των κρίσεων.

Αν έχετε υποψίες ή ήδη βιώνετε σχετικά συμπτώματα, μη διστάσετε να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.